Beschuit in aantocht | Week 13

Babyblog’s favorites

Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!

Ellen is zwanger voor de allereerste keer en uitgerekend op 18 februari 2015. We worden elke week verblijd met een (nu nog wat onwennige) update over haar buikstatus en verwante zaken :) Lees ook haar blogs over week 1-7, week 8-11 en week 12.

ik-week 13Belevenissen

Ervan uitgaande dat ik het hier over alles maar gewoon kan hebben en er geen taboes zijn: een geinig voorval van afgelopen week. Ik had een afspraak met een vriendin. We hadden het uiteraard over van alles en nog wat. En natuurlijk ook over mijn zwangerschap. (Ik heb het idee dat anderen er meer over beginnen dan ikzelf, maar dat terzijde). De vriend van m’n vriendin was ook in huis en vlak in de buurt. M’n vriendin stelde weer dé vraag: “Word je al dik?” “Nee, toch? Of zie je het al wel?” antwoordde ik. Haar reactie? Let op! Ze begon te fluisteren: “Je borsten zijn gegroeid!” Met een mooi bijpassend handgebaar. En dát precies op het moment dat haar vriendje de kamer in wandelt. Daar zit je dan. Twee mensen die naar je borsten kijken en inspecteren of ze inderdaad al in omvang toegenomen zijn… Juist ja, what else to say.

Eigenlijk is dit heel dom van me om te vertellen, want je kan er de donder op zeggen dat de mensen die me kennen en de blog lezen nu ook gaan kijken…

Lichamelijke dingetjes

Grootte baby: Geen idee, maar waarschijnlijk ergens tussen de 7 en 9 centimeter.
Gewicht baby: Geen idee, maar de gemiddelden zeggen 60 gram.

Het blijkt de mogelijkheid te hebben om zichzelf gecontroleerd te bewegen. Soms, als ik in bed lig, twijfel ik ineens of ik het nu voel of niet. Is het een gasje in mijn darm dat zich verplaatst? Of is het toch stiekem euhm… oh ja! Die werktitel. Help!

Mijn gewicht: Ik denk dat ik ietsje zwaarder ben, maar dat zal een paar 100 gram zijn.
Eten: Ik heb het idee dat ik nog geen rare dingen ben gaan eten. Al had ik in week 5 ineens dat ik havermout heel erg smerig en bitter vond. Dat at ik al tijden, maar ineens vond ik het vies. Specifieke trek? Misschien heb ik dat af en toe wel. Zoals ik gisteren ineens hardop zei: “Ik heb zin in pannenkoeken met spek en kaas” Is dat specifiek genoeg?
Sporten: Ik houd stug vol, afgelopen week heb ik zelfs 2 keer het ‘suffe’ filmpje gedaan en ik fiets door weer en wind, ook met deze regen, gewoon naar mijn werk.

Als alles goed gaat, hebben we over een half jaar een kind, dat gelooft toch niemand echt? Ik heb soms het idee dat mijn omgeving het allemaal meer beseft dan ikzelf. Om het nog maar niet te hebben over mijn vent. Die merkt lichamelijk immers helemaal niets! Het is maar goed dat dit proces 9 maanden lang duurt! ;-)

Ellens avonturen in week 14 lees je hier.

Bekijk ook eens deze prachtige commercial van Coca Cola over het gezinsleven (die ons aan het huilen maakte…).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

*