Beschuit in aantocht | Week 34

Babyblog’s favorites

Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!

Ellen is zwanger voor de allereerste keer en uitgerekend op 18 februari 2015. De laatste loodjes dus! We worden elke week verblijd met een update over haar buikstatus en verwante zaken :) Lees ook haar blogs over week 32 en week 33 en lees haar openhartige antwoorden op nieuwsgierige vragen :)

ik-week-34Belevenissen

Laat ik meteen met de deur in huis vallen. Tijd voor een biecht… Ik heb op mijn dak gekregen. Tenminste, niet echt op mijn falie, maar ik ben wel een beetje terecht gewezen. Zowel door mijn eigen lichaam als door de verloskundige. Afgelopen zaterdag heb ik de halve dag op de bank gelegen/gezeten. Ik voelde me mega beroerd, voelde me niet mezelf en had een wazig gevoel in mijn hoofd. Ook voelde ik de kleine veel minder bewegen dan normaal. Even een zijspoor, ik kom zo weer terug. Had ik al eens verteld dat er  mensen zijn die vragen of ik het zeker weet dat het geen tweeling is? Blijkbaar word ik nu wel echt groot! Tweelingen worden op geboortekaartjes nog wel eens aangekondigd door de quote: „double trouble”. Nou dit ene, ja het is er eentje, exemplaar maakt zich nu al druk voor twee. Die van ons die beweegt altijd en is soms een half uurtje even rustig. Ok, terug naar mijn eerdere verhaal. Ik voelde het dus veel minder bewegen dan normaal… En begon me daarover een beetje zorgen te maken. Ik lag op de bank terwijl mijn kerel boven hard aan het werk was om onze gekochte ladekast/commode in elkaar te zetten. Dat vond ik al verschrikkelijk: ik wilde me ook nuttig maken. Maar oei, wat voelde ik me beroerd. Ik was kapot, moe en afgedraaid. Zondag- op maandagnacht heb ik amper geslapen, hoewel ik zondag drie kwartier lang hartkloppingen had gehad en daardoor erg moe was. Op 4 uur slaap ben ik maandag gewoon weer aan het werk gegaan en voelde ik me over het algemeen best ok. Vreemd eigenlijk na zo’n korte nacht. Ik had een leuk dagje met veel overlegjes.

’s Avonds mocht ik weer op controle, waar ik stiekem best naar uitkeek. Zou alles goed gaan met onze kleine, nu ik me zo beroerd en lamlendig voelde? Ik had er niet over gebeld omdat ik het kindje nog wel voelde. Eerst mijn controle. Bloeddruk laag, misschien wat te laag… ‘Hoe gaat het met je?’ ‘Mwa, ik heb me wel eens beter gevoeld,’ was mijn eerlijke antwoord. Ik zie vaak sterretjes, ik slaap slechter dan anders, ik ben veel kortademig en mijn hart gaat soms als een malle tekeer en kan dat erg lang volhouden. Daarbij heb ik veel last van mijn onderbuik en doet lopen daardoor soms erg pijn… Tja, positiever kan ik het niet maken. (Het blijft trouwens staan dat ik dit allemaal niet per se erg vind, omdat ik weet wat de oorzaak is. Daarom weet ik dat het dus ook weer verdwijnt. Dus ik lach nog steeds en ben er niet neerslachtig onder!)

Dan de controle van onze kleine: de liggingsecho. De praktijk waar wij bij aangesloten zijn, doet die bij 36 weken. Maar omdat mijn afspraak toch al stond en het kindje al zo lang met het hoofd naar beneden lag, konden we nu alvast, met week 34, zien of het ingedaald was. Het kindje was niet ingedaald, maar ligt nog wel steeds met het gezichtje naar beneden. Voetjes, handjes en gezichtje zitt allemaal op 7 vierkante centimeter. Alles gezellig bij elkaar. En lekker sabbelen op een vuistje, een kleine neuspeuteraar is het. ;-) 

Waarom ik op mijn dak kreeg? Ik neem te weinig rust, volgens de verloskundige. Mijn lijf vertelt me blijkbaar: neem rust! Ga op de bank zitten met je voeten omhoog. Maar mijn hoofd zegt: ik ben nog niet klaar met werken! Ik wil nog zoveel… Nog precies een weekje werken. Dan kan mijn lijf verzuchten: eindelijk rust. En mijn hoofd moet dan maar gewoon meedoen. Toen ik thuis kwam van de controle was ik moe zat. Een lange dag na zo’n korte nacht! Eerst slapen, en oh my oh my, wat heb ik heerlijk geslapen!

En wat ben ik dankbaar dat het allemaal zo goed en voorspoedig gaat, en wat ben ik dankbaar dat we, voor zoals het er nu uitziet, een kerngezond kindje krijgen dat mooie bolle wangetjes heeft.

Lichamelijke dingetjes

Lengte baby: De lengte van de baby van kruin tot stuit is 32 cm, de totale lengte is ongeveer 44 cm.
Gewicht baby: Het gewicht van de baby is nu ongeveer 2275 gram. Dat is vergelijkbaar met het gewicht van een deurstopper. Een deurstopper, juist ja… je moet iets bedenken om een beetje een referentiekader te hebben…
Mijn gewicht: ik heb niet gewogen eigenlijk de afgelopen dagen, maar ik denk dat er weer een halve kilo bij is ongeveer, zoals elke week… Dus dat zal 13 of 13,5 kilo extra in totaal zijn nu.
Slapen: je hebt het gelezen, dit gaat met ups en downs. Boer zoekt vrouw heb ik van zondag op maandag maar ’s nachts gezien op Uitzending Gemist. Dan hield ik tenminste mijn kerel niet óók wakker. De nacht erna heb ik juist weer als een roos geslapen en ben ik maar 1 keer wakker geweest, omdat ik even naar de wc moest… Ach wen er maar aan, toch? Minder uren slaap zullen de eerste paar maanden niet zeldzaam zijn denk ik… ;-)

> De update van de week hier – week 35 – lees je hier.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

*