Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Na de blog over de kleine inktvisjes, werd op er volop gereageerd met prachtige verhalen van moeders. Een aantal moeders vertellen jullie het verhaal over hun couveusekindje en was de gekregen inktvisjes voor hen betekenden.
Ervaringen van moeders met de kleine inktvisjes
Ellen
Ellen van der Veen werd na 37,5 week zwangerschap ingeleid vanwege pre-eclampsie, zwangerschapsvergiftiging. Na een heftige bevalling, met veel weeënstormen en een niet-geplande keizersnede, werd eindelijk Mylan geboren! Vier uur na de bevalling werd geconstateerd dan Mylan groep B Streptokokken had. Hierdoor kwam hij in de couveuse terecht. Hij trok constant aan de draden en was erg prikkelbaar. 
Nadat hij het inktvisje kreeg, werd hij direct rustiger. Ellen vertelt: “Op dat moment is het waarschijnlijk een grote zwarte wolk voor je, maar pak de allermooiste momenten eruit en geniet daar volop van. Dat maakt je zoveel sterker op dat moment dat je alle nare momenten snel zult vergeten.”
Lees ook het artikel over weeënstormen.
Madita
Madita Stoer beviel na 34 weken zwangerschap van haar zoontje Rijcksen. Haar kleintje had geen makkelijke start en lag nog 2 maanden in het ziekenhuis, waarvan 1 dag in de couveuse. Toen ze via de Babywatch een knuffeltje zag liggen bij haar baby’tje kreeg ze een vrolijk gevoel. De verpleegkundige heeft het project uitgelegd. Madita had nog nooit van de inktvisjes gehoord, maar ze vond het een super mooi gebaar. “Alles om je heen schreeuwt al ‘ziekenhuis’ en je wil zo graag iets wat verwijst naar het mooie feit dat je een baby’tje hebt gekregen,” vertelt Madita. “De realisatie dat er mensen zijn die je op deze manier steunen is bijzonder mooi!”
Daisy
Ook Daisy Hermans vertelt over haar ervaringen met het inktvisje. Toen na 33 weken zwangerschap haar vliezen braken, gingen zij en haar man Koen met spoed naar het ziekenhuis. Daar probeerden ze de bevalling uit te stellen tot de vierendertigste week, zodat de longetjes nog konden volgroeien. Maar toen de weeën toch door de weeënremmers heen kwamen, werd Jur de dag erna geboren door middel van een keizersnede. Doordat de longetjes nog niet helemaal rijp waren, kreeg Jur niet genoeg zuurstof. Hij werd overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en daar kreeg hij een inktvisje. Daisy vertelt: “Dit inktvisje is steeds met hem mee verhuist. Van couveuse naar warmtebedje, naar wiegje, naar gewoon bed en nu ook in zijn eigen bedje. Dit is Jur’s knuffeltje. Door dit knuffeltje voelt hij zich veilig, in welk bedje dan ook,” vertelt Daisy.
