Mamablog: Bibian is zwanger!

Ken je Bibian al, van de leuke blog Litte Wonder World? Samen met Manon blogt ze over haar belevenissen als moeder. En… Bibian is weer zwanger. De komende maanden zal ze ons van haar zwangerschap op de hoogte houden!

“Hallo, ik ben Bibian, ben 26 jaar en woon met mijn vriend en mijn zoontje van bijna 2 jaar in een leuk plaatsje in Gelderland. Afgelopen februari had ik een positieve test in mijn handen en hoe deze zwangerschap gaat ga ik elke maand met jullie delen. Vanaf nu zullen jullie elke maand een blogje van mijn hand kunnen lezen over de zwangerschap van mijn tweede kindje. Ik ga beginnen met de eerste 3 zenuwslopende maanden. Daarna lees je elke maand een verslag van de maand daarvoor.”

Lood in mijn schoenen

“Dagen van onzekerheid kropen voorbij. Voor deze positieve test heb ik namelijk 2 miskramen gehad. Ik belde na een week pas de verloskundige, gewoon voor de zekerheid. Gelukkig mocht ik met 7 weken al komen. Kotsmisselijk stapte ik die ochtend de auto in. Wat als het niet goed is? Wat als.. Gelukkig konden we al heel snel naar binnen. Ze zag aan me dat ik erg gespannen was dus besloten we eerst maar een echo te maken. Ik ging met lood in mijn schoenen op de bank liggen, deed mijn shirt naar boven en mijn broek naar beneden. De koude gel werd op mijn buik gesmeerd en al snel zag ik een zwarte vlek. Ohnee dacht ik nog, ik zie niks. Gelukkig zag de verloskundige wel degelijk wat, heel even was het stil en toen zei ze: “ik zie een kloppend hartje”. Pfoee wat een opluchting.  Na even gekeken te hebben was het tijd voor de intake. We besproken wat dingen en na een half uur stonden we weer buiten, opgelucht en wel.”

Angstig gevoel

“Een paar dagen later besprong me alweer dat angstige gevoel, telkens weer sprinte ik naar de wc om te kijken of ik geen bloed had. Rare buikpijntjes die ik niet kon plaatsen, en na een paar dagen was ik het een beetje beu. Ik belde de verloskundige zodat ze mij even gerust kon stellen. Na een goed gesprek hingen we op. Nog geen half uur later werd ik terug gebeld, ik mocht die avond wel even komen voor een echo. Dat was net even wat ik nodig had en die avond reed ik alleen in de auto naar de praktijk. Mijn vriend bleef bij mijn zoontje want die lag in bed. In de wachtkamer kokhalzend van de zenuwen werd ik gelukkig al snel geroepen. Snel ging ik op de bank liggen en nadat de koude gel weer was ingesmeerd zagen we al gauw een bewegend kindje.”

Hormonen

“Wat een opluchting, maar ook vooral, waarom ben ik toch zo onzeker. Waarom denk ik steeds het ergste van alles. Na een goed gesprekje met de waarneemster verliet ik de praktijk met  een goed gevoel. Maar ook na 3 dagen was dit goede gevoel ineens weer weg. Pfoe wat vermoeiend. Ik mocht de doppler van mijn beste vriendin lenen en probeerde het hartje te zoeken, nou dat had ik beter niet kunnen doen. In plaats van een bevestiging dat alles oké was, werd ik alleen maar onzekerder.  Na anderhalve zenuwslopende week had ik dan eindelijk de combinatie test. Ik was eerder bang dat het hartje niet zou kloppen dan dat het niet gezond zou zijn, misschien een rare gedachten, maarja hormonen he? Na een klein gesprekje mocht ik gaan liggen, en al snel zag ik een best groot kindje, yes alles is oke! Ik mocht heerlijk 3 kwartier naar mijn drukke draak kijken terwijl de vrouw allerlei metingen deed. Voor zover zag alles er goed uit en ik zou de volgende dag de uitslag krijgen, wat de uitslag was dat lees je in het volgende blogje! Liefs, Bibian.”

Lees ook de blogs van mamablogger Ellen.

>> Deel 2 van Bibian vind je hier!