De 20 wekenecho – mijn ervaring

Ellen blogt op de babyblog over haar zwangerschap. Lees hier haar verslag van week 19. Deze week schrijft ze over een bijzondere mijlpaal in de zwangerschap.

20 wekenecho

Zoals beloofd: een uitgebreidere blog over de 20 wekenecho. Vorige week donderdag was het zover. Voor ons kwam deze echo iets eerder dan normaal, namelijk met 19 weken en 1 dag. Dit omdat ik precies van week 20 tot week 23 op vakantie ben. Mocht het zo zijn dat de echoscopiste toch te weinig kan zien, dan kon ik na onze vakantie weer terugkomen om nog eens te kijken. En achteraf zou ik bijna willen dat ik nog eens terug mocht komen. Want jongens, hoe bijzonder was dat!

’s Morgens kreeg ik ineens een beetje kriebels in mijn buik. Ineens werd het spannend. ‘Zal het wel allemaal goed zijn’? Ik was er tot nu toe vanuit gegaan dat alles ‘gewoon’ goed zou zijn, vooral om mezelf niet gek te maken. Er zijn zoveel dingen die mis kunnen zijn. Maar ik wilde me er niet méér zorgen over maken dan nodig.  Ik moet zeggen, die rationele keus heeft best geholpen. Dit zou ik ook meteen iedereen aanraden als tip: ‘maak je niet druk om iets wat je niet weet’.

“We wiebelen allebei als een stel kinderen op onze stoel”

De afspraak stond om 15:45 gepland. Niemand bij de receptie. Dus maar gewoon gaan zitten in de wachtkamer. We waren er 5 minuten voor aanvang. Een vrouw in een wit pakje liep langs en vroeg ons met een vragend gezicht: ‘Bloedprikken?’ ‘Nee’, was ons antwoord synchroon (met een glimlach). Stipt om 15.45 kwam een vrouw van middelbare leeftijd ons oppikken uit de gang. In de spreekkamer beland, laat ze ons eerst even zitten en vraagt ze ons een paar algemene vragen over onze persoonlijke gegevens. Even checken of ze echt de juiste persoon voor zich heeft. ‘Jullie eerste keer, en dus ook jullie eerste kindje?’ Ja, antwoorden we weer in koor en wiebelen allebei als een stel kinderen op onze stoel. ‘Nou ga maar liggen dan’. ‘Nu zullen we het hebben’, dacht ik een beetje zenuwachtig. Shirt omhoog, broek omlaag., warme gel op je buik. echoscoop erop en daar istie weer: een bewegend beeld van ons kindje. Wat is het al gegroeid sinds de laatste keer dat we het zagen zeg!

Ik heb me de hele sessie verbaasd over twee dingen: over wat er technisch gezien allemaal kan en wat we daardoor allemaal kunnen zien, maar vooral: dit zit in mijn lijf! Er zit een nieuw levend kindje in mijn buik. En daarvan gaan we nu horen of het gezond is op de punten die gecontroleerd kunnen worden. Een checklist: geen schisis (hazenlip), geen ‘fouten’ in de aanleg van het ruggenmerg en ruggenwervels. Bloed stroom er mooi door. Dit wordt getoond met rode en blauwe kleuren, (zuurstofrijk en zuurstofarm). Je kunt het zelfs zien stromen op beeld! Middenrif is gesloten. Twee nieren aanwezig. Omtrek van het hoofdje, omtrek van het buikje. Lengte van de botten van benen en armen. De aanleg van het hartje, of de hartkleppen goed functioneren, en of de kamers allemaal aanwezig zijn. Stroomt het bloed de juiste kant op? Twee longen, twee armpjes, twee handjes, twee benen, en… die twee voetjes… tja die moesten ergens zitten, maar waar? De echoscopiste heeft er drie keer naar gezocht om ze uiteindelijk toch gevonden te hebben. Geen klompvoetjes. Echt álles is te zien! Mocht je het al eens meegemaakt hebben, dan zal je weten waar ik het over heb.

De hele checklist klaar. Of ben ik wat vergeten? Ja dat ben ik: twee ogen, inclusief de iris. En alles is goed! Voor zover we nu kunnen zien krijgen we een gezond kindje! Wat een zegen! En wat zijn we hier tot nu toe ontzettend dankbaar voor!

Filmpje van de 20 wekenecho:

Bekijk ook: we zetten de grappigste zwangerschapsshirts op een rijtje.