Grenzen aangeven: vanaf wanneer en hoe?

Als je een kindje krijgt, gaat er een moment komen dat je moet beginnen met opvoeden. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Waar begin je mee en wat werkt goed voor jonge kinderen?

Als je begint met opvoeden is vaak het eerste wat je doet grenzen stellen. Ouders bepalen vaak wat ze wel en niet toelaten aan de hand van hun normen en waarden, daaruit ontstaan de grenzen die ze willen stellen [1]. Bij een jonge baby heeft grenzen stellen nog niet veel zin, de hersenen van je kindje zijn nog niet in staat om verbanden te leggen. Maar vanaf ongeveer 8 maanden kan je beginnen met het stellen van grenzen.

Bekijk ook dit filmpje: Zo belangrijk is emotionele interactie met je baby!

Waarom moet je grenzen stellen?

Grenzen geven een kind duidelijkheid en daarmee een gevoel van veiligheid. Daarvoor is het wel belangrijk dat je ervoor zorgt dat je consequent blijft en dat jij en je partner ongeveer dezelfde aanpak gebruiken. Daardoor weet je kindje waar het aan toe is en wat het kan verwachten [1].

Wist je dat: als je niet consequent bent, zal je kindje je blijven uitproberen. Als je bijvoorbeeld zegt dat je kindje geen snoepje krijgt, maar het toch geeft omdat het gaat huilen, zal het daarna proberen om door middel van huilen zijn of haar zin te krijgen. Daarom is het belangrijk om vol te houden waar je mee begonnen bent [2].

Hoe stel je grenzen?

Bij een jong kindje (vanaf 8 maanden) is het vaak voldoende om ‘nee’ te zeggen. In het begin zal je merken dat je kindje dit nog niet zo goed begrijpt, maar het is goed om er vast mee te beginnen. Later (vanaf ongeveer 12 maanden) kan je met korte zinnetjes uitleggen waarom iets niet mag. Ook dit zal je kindje niet meteen snappen, maar naarmate het ouder wordt zal het vanzelf de verbanden gaan leggen.

Wist je dat: je kind in het begin de regel aan jou koppelt en niet als losse regel? Heb je bijvoorbeeld gezegd dat je kindje niet op de tafel mag klimmen? Dan is de kans groot (als je het vaak genoeg hebt herhaald) dat hij of zij dit niet zal doen waar jij bij bent, maar wel als je even de kamer uit bent. Dat doen ze niet expres, jonge kinderen zijn niet bewust ‘ongehoorzaam’[3], maar dit komt omdat voor hen de regel alleen geldt als jij erbij bent.

Wist je dat: de handeling en de consequentie bij jonge kinderen nog los staan van elkaar? Als jij bijvoorbeeld steeds ‘nee’ zegt als je kindje aan de radio komt, zal hij of zij nog niet begrijpen dat dit betekent dat het niet mag: dat duurt eventjes [3].

Verder lezen? Lees dan deze blog over het belang van voorlezen voor je baby

Deze blog is geschreven door Loïs. Loïs is afgestudeerd aan de opleiding Pedagogiek en zal vanaf nu wekelijks blogs plaatsen over opvoeding. Over welke vraag of onderwerp zouden jullie graag een blog willen zien? Laat het ons weten via Facebook of mail naar info@babyblog.nl!

[1] En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden – Feddema, G. & Wagenaar, A.
[2] Het kinderbrein. – Aamodt, S. & Wang, S.
[3] Opvoeden praktisch bekeken. – Timmers-Huigens, D.