Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Prachtige (vertaalde) blog door verpleegkundige Jessica Wright.
Baby’s die veilig genesteld zijn in hun eigen huis, vallen vaak in slaap met slaapliedjes over stralende sterretjes en springende schaapjes. In een Neonatale Intensive Care Unit (NICU) vallen kindjes in slaap met monotone piepjes van monitors en gefluisterde gesprekjes tussen ouders en de verzorging.
Als een intensive care-verpleegkundige, heb ik het voorrecht om te zorgen voor baby’s die de hele dag vredig lijken te slapen. Maar ik weet beter. Deze kleine lichaampjes zijn niet aan ’t slapen, hun kleine longetjes, hartjes en spieren vechten een pittige strijd.
Met elke slaperige glimlach denk ik: waar hebben hun jonge, fantasierijke gedachten hen heengebracht?
Mijn eigen dromen zijn gevuld met gedachten aan ‘mijn baby’s’ die een lang, voorspoedig leven leven, en grote dingen voor elkaar krijgen. Ik vind het leuk om te denken dat ik de volgende president van de Verenigde Staten heb verzorgd, of de wetenschapper die een medicijn tegen kanker vindt, of een topchef, een astronaut, een Olympische medaillewinnaar, en een heleboel leraren, brandweermannen en mede-verpleegkundigen. Ik denk altijd groot, want, zoals ik bewezen heb gezien in de grootte van het gevecht in hun kleine lichaampjes, deze kleintjes hebben iets groots voor de wereld in petto.
Als onze baby’s het ziekenhuis verlaten, wordt het volgende hoofdstuk in hun leven geschreven door hun ouders. En dat hoofdstuk begint met veilig slapen. Als verzorgenden doen we er alles aan om de families te vertellen over waarom baby’s alleen moeten slapen, op hun rug, zonder doekjes of knuffels in hun bedje. Want als die kleine oogleden zwaar worden, en het bedtijd is, is de toekomst van deze presidenten, astronauten en Olympiërs in de handen van hen die hen naar bed brengen.
Over de foto’s: we fotografeerden onze grote dromers op de NICU in het Children’s Healthcare van Atlanta op 29 augustus 2014. Elk van deze kleintjes kwam ter wereld tussen de 25 en 37 weken met beentjes nauwelijks dikker dan een potlood. Sinds 6 oktober is De Toekomstige Astronaut thuis bij zijn ouders, en de anderen blijven nog een tijdje bij ons op de IC dromen.
Deze blog verscheen eerder in het Engels op dedicatedtoallbetter.org.
Bekijk ook: de eerste 80 dagen van een prematuur kindje in foto’s.
