Blogger Betty over haar bevalling

Over de bevalling

“Mijn bevalling was vrij zwaar. Ik had verwacht dat het me op eigen kracht zou lukken om de weeën onder controle te houden, maar een paar uur nadat de vliezen waren gebroken, werd ik erg bang. Ik vond alles eng en het lukte me niet meer om positief te blijven en aan een goede afloop te denken. Daarom zijn we uiteindelijk toch naar het ziekenhuis gegaan. Daar heb ik een paar uur moeten wachten op pijnstilling, terwijl ik daar meteen al om had gevraagd. Ik heb Remifentanil gekregen (een soort morfinepomp) en dat heeft me door de bevalling heen gesleept. Vanaf dat moment lukte het me namelijk wel om te ontspannen en toen schoot de ontsluiting goed op. Nim is uiteindelijk na anderhalf uur persen op eigen kracht geboren met een vacuümpomp, omdat hij met zijn hoofd schuin bleek te liggen en ook zijn handje langs zijn hoofd had gelegd. Het was allemaal erg pittig op dat moment, maar het cliché is waar: ik ben de pijn inmiddels wel weer vergeten.”

Trots op…

“Ik ben het meest trots op het feit dat het überhaupt gelukt is. Natuurlijk weet je dat wel van tevoren – er is nog nooit een baby blijven zitten – maar halverwege de bevalling had ik echt het gevoel dat het niet meer goed zou komen. Ik was ergens dan ook verbaasd toen ik Nim om 09.59 uur tevoorschijn zag komen. Wauw, het is toch echt gelukt! Ik ben er ook erg trots op dat de borstvoeding goed op gang is gekomen. Nim heeft alleen maar borstvoeding gehad (ondanks twee moeilijke eerste dagen) en groeit daar nog steeds goed op. Heel bijzonder dat mijn lichaam, ook na de zwangerschap, nog voor mijn kleintje zorgt.”

Wat zou je anders doen?

“Ik heb in het ziekenhuis twee à drie uur (ik weet het niet meer zo goed) moeten wachten op pijnstilling, terwijl ik meteen had aangegeven dat ik dat wilde. Vanaf dat moment voelde ik me weer ontspannen. Ik voelde de weeën nog wel, maar niet de paniek die ik er eerst wel bij had gevoeld. Ik vond de bevalling, ondanks de pijn, vanaf dat moment dus helemaal niet zo vreselijk meer. Als ik ooit weer zou bevallen, wil ik meteen toegang tot dat wondermiddel. Al is het een tweede keer misschien minder nodig, omdat ik het al eens eerder heb meegemaakt en misschien niet zo in paniek zal raken. We zullen het zien, maar voorlopig niet!”

“Nu genieten we verschrikkelijk van ons mannetje. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel van iemand kon houden, maar ook dat cliché is dus waar. Ik wil hem het liefst de hele dag bij me hebben, met hem knuffelen en zo goed mogelijk voor hem zorgen. Mijn man is ook geweldig lief voor Nim, dat vind ik zo mooi om te zien! We hebben een heerlijke eerste week met hem gehad en we hebben zin in alles wat we als gezinnetje nog mee gaan maken.”