Joehooee, we krijgen een…

Babyblog’s favorites

Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!

Al vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, was ik ontzettend nieuwsgierig naar het geslacht van ons kindje. Het leek me zo leuk om te weten of het een jongen of meisje was. Eerst dacht ik ‘dat ontdekken we wel bij de 20 wekenecho’, maar twee weken geleden dacht ik ineens ‘waarom laat ik niet gewoon een echo doen?’ En zo kwam het dat ik vorige week (bijna 16 weken zwanger) samen met mijn man door Utrecht fietste, op weg naar het echobureau…

Hier vind je trouwens m’n laatste zwangerschapsupdate

Tien minuten later lag ik op de tafel en smeerde de echoscopiste de gel op mijn buik. Ik had zoveel zin om ons kindje weer te zien! En hop, daar was ‘ie in beeld. De echoscopiste begon het kindje te beschrijven ‘hier zie je het hoofdje, hier z’n beentjes…’ M’n hart maakte een sprongetje: ‘z’n’ beentjes? Dus ik vroeg meteen ‘krijgen we dus een jongetje?’ “Ooooh nee, we zeggen eigenlijk altijd ‘hij’ als we het kindje beschrijven, ik heb nog niets gezien.” Haha, ik was zo gespitst op haar woorden (logisch ook toch?) dat ik juist heel erg lette op of ze ‘hij’ of ‘zij’ gebruikte.

Het kindje lag heerlijk te chillen, er kwam een handje voorbij in beeld en ze vertelde dat m’n placenta aan de achterkant ligt. Ik zal m’n kindje dus waarschijnlijk heel goed kunnen voelen! Yes! En toen… toen ging ze op zoek naar een aanwezig piemeltje… En… dat heeft ze gevonden :D We krijgen een jongen! Ze liet het zien ‘kijk, hier zie je het heel duidelijk’, maar ik zag natuurlijk niks… Zoals jij op de foto hieronder ook wel kunt zien (of juist niet dus), vond ik het eigenlijk best onduidelijk :) (of ligt dat aan mij?) Maar voor haar was er geen twijfel over mogelijk: we gaan beschuit met blauwe muisjes serveren!

echo geslachtsbepaling

Lees ook: het geslacht van je kindje bekend maken.

Tot slot liet ze nog eventjes het hartje horen, dat hartstikke goed klonk, en toen stonden we buiten. De aanstaande ouders van een zoon! Vier mensen hadden voorspeld dat het een meisje zou zijn, maar zij kunnen dus beter geen waarzeggerspraktijk beginnen :) Poeh, en nu op zoek naar een jongensnaam (hartstikke moeilijk, vind ik), jongenskleertjes shoppen en ons voorbereiden op een kereltje thuis!

Met kerst gingen we onze families bezoeken. We hebben hen niet verteld dat we een echo gingen doen, dus we stonden ineens met een schaal vol muffins in de woonkamer, die ik stiekem gevuld had met blauwgekleurde botercrème (wat trouwens superleuk is om te doen). We deelden ze uit, vertelden dat ze zo het geslacht konden ontdekken en iedereen begon snel met eten. Om de beurt hoorde je iemand zeggen ‘ik weet het!’ en na een paar minuutjes wist iedereen het! (Het duurde even, want m’n zusje had haar verstandskiezen laten trekken dus zij kon niet zo snel eten :)) Daarna volgde een spontane brainstormsessie voor een toffe jongensnaam, waar eigenlijk best wel leuke opties voorbijkwamen…

Hoe was dat bij jullie? Wilden jullie weten wat het werd? En vonden jullie het ook niet ontzettend lastig om een leuke jongensnaam te vinden?

Check ook deze coole gender reveal op het honkbalveld!

5 Comments

  1. 1
  2. 3

    Jaha, mijn droom komt uit: Hanne met z’n zoontje in z’n armen. Natuurlijk 50% kans dat ie waar zou worden ;-)

    Leuke blog, trouwens, kan niet wachten op de vlog jaaaaaaaaa!

  3. 5

    Jongetjes schijn je later in de zwangerschap pas te voelen bewegen. Ik voelde mijn oudste dochter al met 14 weken en m’n schoonmoeder zei toen gelijk: dan is het een meisje! Hoe dat zit weet ik niet, misschien gewoon n bakerpraatje…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

*