Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
“Heb je een minuutje? Ik heb een soort van lang verhaal.” Zo begint papa Dan Majesky zijn post op Facebook. In een lang en emotioneel verhaal vertelt hij over de tijd vóór zijn vrouw zwanger werd. Maar met een prachtige boodschap aan het eind: de echo van kun kindje!
Optimistisch over zwanger worden
“Leah en ik hebben 3 jaar lang geprobeerd zwanger te worden. Ik weet niet zeker wanneer we precies stopten met anticonceptiemiddelen. Zoals al onze plannen, starte het niet met een plan, maar in plaats daarvan besloten we dat áls we zwanger zouden worden, dat fantastisch zou zijn,” vertelt Dan. Maar hoe ouder ze werden, hoe minder optimistisch hun situatie leek. “We werden niet zwanger.”
Eiervoorraad slinkt
Terwijl ze zochten naar manieren om zwanger te worden, probeerden ze alles: zelfs al oma’s wijsheden over standjes en timing. “Dus misschien hadden we pech met de timing ofzo, God weet het. Meestal is dat prima, maar we werden achter in de dertig en de klok begon te tikken. De dokter vertelde ons dat sommige hormoonniveaus laag waren, lager dan ze zouden moeten zijn en dat betekende dat onze eiervoorraad slonk. (…) En dat was het moment dat we IUI starten: intra-uteriene inseminatie. IUI is – in Jip en Janneke taal – de pipetmethode. Toen ze ons erover vertelden, probeerde ik echt te horen wat de dokter zei, maar alles wat ik door de ruimte hoorde echoën, tegen de parelmoeren vloeren van oesterogeen en het vreemde-vagina-behangpapier, was ‘slinken’.”
Hormoonbehandelingen en wachten
IUI betekende hormooninjectie na hormooninjectie voor Leah en het leveren van zaad door Dan. Terwijl Dan in details gaat over hoe vreemd het hele proces is, is het ergste nog het eindeloze wachten. “Je bent gewaarschuwd tegen het nemen van zwangerschapstesten, want die meten het niveau van je hormonenhuishouding en na het krijgen van allerlei hormoonshit elke maand, kan dit een verkeerde uitslag geven. En dus wacht je.
Gebeurd er iets? Of start haar cyclus? Je weet het niet. Dus wacht je. En wacht je.
En wacht je.
En soms wordt ze ongesteld en dan start je opnieuw. Stap 1.
En soms wordt ze niet ongesteld, maar het tweede streepje, of de plus, verschijnt niet.
Dus wacht je. En het is negatief, maar je hoopt. En je ziet al je vrienden zwanger worden en je wordt een beetje verdrietig,” schrijft Dan. “En we wilden het je vertellen, maar mensen praten er niet over. Omdat men er niet over wil praten.”
Hoop en tegenslag
De andere opties waren zo duur, dat Dan en Leah besloten het nog een keer te proberen. En Leah werd zwanger! Maar, “weet je, hoe meer je hoopt, hoe dieper je kunt vallen.” De dokter vertelde hen dat hij geen hartslag hoorde. Een enorme teleurstelling! “En dan ben je niet meer zwanger. (…) De wereld stopt niet. We staan op en gaan naar het werk. Omdat het gebeurd.”
Ongelofelijk nieuws!
En intussen ging de tijd gewoon verder en Dan en Leah gingen verder met IUI. “Tijdens dit proces en in heel ons leven hadden we beiden nog nooit een positieve zwangerschapstest gezien. Zelfs toen we eerder zwanger waren, was het de dokter die de test deed. De vorige keer kon Leah het niet aan om zelf te kijken, dus ik keek, terwijl zij onder de douche stond. En ik zei haar ‘nee’; dat het negatief was.
Terwijl zij daar stond, huilend, googlede ik ‘zwangerschapstest flauwe lijn.’ En wat bleek? Zelfs het kleinste fucking lijntje ter wereld betekent dat je zwanger bent. Dus we zijn zwanger.
We zijn zwanger!!
We zijn zwanger. Niet dat we het gelijk geloofden, maar we zijn het. Drie echo’s later heb ik het hartje gehoord, als een kolibri en het is prachtig.
Ik ben rationeel. Ik begrijp wetenschap en biologie. Ik wist dat het een foetus was, geen baby. Maar het was mijn baby. In mijn hoofd, in mijn hart, kon ik al voor me zien hoe het ouder zou worden: een volwassene met een eigen baby. Nu ik dit schrijf, heb ik morgen mijn eerste afspraak met de verloskundige en we zijn zo zenuwachtig. Zo, zo zenuwachtig. Ik zou dit niet durven posten tot we zeker genoeg zijn, om het aan mensen te vertellen. Bijna niemand weet het nog.
Niet alleen
Ik ken veel mensen die meer hebben meegemaakt dan wij. We zijn in vergelijking erg gelukkig. Sommige mensen werden helemaal nooit zwanger. Sommige mensen konden niet zo ver gaan als wij. Sommige mensen hebben veel meer stappen moeten ondernemen dan wij. Sommigen waren succesvol, maar velen niet. Ik haast me om dit te zeggen, omdat ik niet wil dat iemand dit leest en zich voelt zoals wij ons voelden; kijkend hoe andermans dromen waar worden.
Sommige mensen hadden het door, of hebben het geraden en ze zijn zo lief geweest om hun eigen verhalen met ons te delen en het hielp ons om ons niet alleen te voelen. Heel veel dank voor hun allemaal. Ik hoop dat dit misschien iemand helpt om zich niet alleen te voelen. En ik hoop dat alles goed gaat en dat ik het kan bewijzen met foto’s in November.
…
Alles ging goed. Armen en benen bewogen. We zijn verschrikkelijk blij, maar we houden onze adem in tot we 26 weken zijn.
En het is een meisje. Niet dat geslacht ertoe doet! Maar we krijgen een klein meisje! En ik ben laaiend enthousiast. Wij zijn laaiend enthousiast.
We zijn zwanger.”
