Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Barry (28) heeft samen met Danielle (28) een zoontje van 3 (Jayden) en ze zijn nu in verwachting van een tweeling. Naast zijn werk als webdeveloper bij het leukste internetbedrijf van Nederland maakt hij graag muziek, kookt hij graag en schrijft hij over zijn ervaringen als aanstaand tweelingvader. Vandaag: kleine en grote zorgen en de nekplooimeting.
Lees ook Barry’s eerste blog: “gefeliciteerd, jullie krijgen een…” SHOCK.
We zijn alweer een maand verder sinds mijn eerste blog, waarin ik vertelde over de schok van het nieuws, dat vrouwlief en ik in verwachting zijn van een tweeling. Het is ondertussen geland en dan spring je van de schokgolf en ga je naar euforie, blijdschap en… zorgen.
Euforie en blijdschap zijn makkelijk te verklaren, we zijn immers in verwachting van een tweeling! WOW! Geloof me, ik ben er superblij mee en kan niet wachten tot beide hummeltjes geboren zijn. Maar zorgen, poeh, dat had ik niet gelijk verwacht.
Praktische en psychische zorgen
Onze zorgen kun je verdelen in twee groepen, namelijk zorgen over praktische zaken en de zorgen die je psychisch bezighouden. Praktische zaken zijn voornamelijk ‘we hebben te weinig kamers’, ‘is onze auto wel groot genoeg?’, ‘waar gaan we alle spullen laten?’ en natuurlijk ‘hoe gaan we dit ooit voor elkaar boksen?’
Deze zorgen zijn eigenlijk redelijk makkelijk weg te nemen. Ik ben altijd erg oplossingsgericht, Danielle is supergoed in het doorhakken van knopen en samen komen we altijd snel tot een oplossing. Het ‘te weinig kamers-probleem’ gaan we namelijk oplossen met het verbouwen van de zolder, tot slaapkamer uiteraard, waar wij dan gaan slapen zodat we een mooie grote kamer over hebben voor de tweeling. Wel zorgt dit gelijk voor nieuwe zorgen, want ‘hoe duur is dat eigenlijk om een kale zolder om laten bouwen?’ en ‘komt het dan wel op tijd af?’ Maar ook die zorgen zijn wel weer op te lossen.
Moeilijker vind ik het om om te gaan met die andere zorgen. De psychische zorgen, zeg maar. Deze draaien vooral om de gezondheid van je ongeboren kind. Voorbeelden zijn: ‘gaat het wel goed met het kleine frummeltje?’ en ‘waarom heeft Danielle buikpijn? Wat is er in hemelsnaam aan de hand?!’ Het gekke is dat ik in eerste instantie had verwacht deze zorgen niet meer te hebben, aangezien dat kenmerkend is voor de eerste zwangerschap. Daarna ga je er vanuit dat het bij een tweede ook gewoon goed gaat. Totdat je hoort dat het een tweeling is natuurlijk, dan wordt het weer een hele andere tak van sport.
Combinatietest
Wanneer je in verwachting bent van een tweeling, heb je de luxe dat je extra vaak mag zwaaien naar je mini-ikjes. Verder krijg je natuurlijk dezelfde vragen en kansen aangeboden, waaronder de combinatietest. Dit is een test die bestaat uit de combinatie van bloedonderzoek en een echo om de nekplooi te meten.
Bij Jayden hebben we dit nooit gedaan omdat we er vanuit gingen dat alles goed zou gaan, we waren immers jong, beiden gezond en we hadden geen geschiedenis in de familie die deed vermoeden dat we een combinatietest zouden moeten doen.
Maar nu gaat het om een tweeling en dat voelt – hoe onterecht ook – toch anders dan dat het voelde bij onze eerste. We hebben dan ook besloten om deze test te doen.
Twee voor de prijs van twee
De combinatietest wordt niet altijd vergoed door de verzekering, zo ook in ons geval niet. We kregen een briefje mee met daarop de afspraak, en het prijskaartje van 260 euro hing er al aan. Onze eerste reactie was “wow! Dat is wel een pittig prijsje” en daarop kregen we keurig netjes het antwoord: “Ja, dat klopt. Normaal is het 130 euro, maar jullie hebben twee kindjes dus dan geldt het dubbele.” Ze doen blijkbaar niet aan tweelingkorting…
En toen was het zover: we gingen onze ukkies weer bekijken, want we kregen de nekplooimeting afgelopen woensdag. We konden deels niet wachten, vooral omdat deze echo’s met hele goeie apparaten gemaakt worden en je dus heel goed je kindjes kan zien. Voor het andere deel zaten er toch weer wat zorgen bij ons, voornamelijk of ze beide nog gezond en wel aanwezig zouden zijn.
De uitslag
En dan nu de uitslag… Wij hebben de meest gunstige scores behaald op de combinatietest en dat voelt goed! Alle kansen op bepaalde afwijkingen waren zo goed als nul. In één klap valt er een last van je schouders af en vooral een stuk minder kopzorgen; zorgen die je zelf veroorzaakt hebt door te piekeren over dit soort dingen.
Wij hebben dan ook besloten de zorgen van ons af te laten glijden en op te stijgen met onze roze wolk.
PS. We weten ook voor 85% zeker wat het geslacht van onze beide hummeltjes is maar dat houden we nog even geheim totdat we dat zeker weten.
