Marjolein van Earlybirds fotografeert te vroeg geboren kindjes

Na een heftige gebeurtenis besloot Marjolein Witteveen Stichting Earlybirds Fotografie op te zetten. Fotografen van Earlybirds worden ingeschakeld als er een prematuur kindje geboren wordt. Zij maken dan een fotoreportage in het ziekenhuis om de ouders en het kindje een mooie herinnering te geven aan deze heftige start. Marjolein: “Het meest bijzondere aan dit werk vind ik toch wel dat je een heel intens moment meebeleeft met ouders.”

Nadat ze zelf een prematuur geboren kindje kreeg, dat helaas maar twee dagen bij haar mocht zijn, ontdekte fotografe Marjolein Witteveen dat ouders in die periode enorm geleefd worden, en dat er maar weinig echt mooie foto’s gemaakt worden van deze bijzondere start. Marjolein: “Donkere en gele foto’s laten nou niet bepaald zien hoe liefdevol het ook kan zijn op de neonatologie. En een gezinsfoto wordt maar zelden gemaakt.” Daarom besloot ze Stichting Earlybirds Fotografie op te zetten. Earlybirds maakt fotoreportages in het ziekenhuis om de ouders en het kindje een mooie herinnering te geven. Marjolein is de voorzitter van deze stichting.

Marjolein: “Earlybirds zet zich in voor ouders en kinderen die geboren zijn tussen de 24e en 36e zwangerschapsweek. Onze vrijwillige fotografen maken belangeloos een liefdevolle fotoreportages in het ziekenhuis. De ouders hebben het heel druk, pendelen tussen huis en het ziekenhuis, kennen veel onzekerheden en angsten. En tegelijkertijd is dit ook een periode waarin de liefde tussen ouder en kind zo zichtbaar is. Ook deze ouders zijn trots op hun kindje en foto’s zijn zo belangrijk.”

Ongeveer 1 keer per maand gaat Marjolein zelf aan de slag voor Earlybirds: “Ik plan de reportage in met ouders op een moment dat ze gaan buidelen of het kindje verzorgen. Vaak spreek ik af in de hal, waarna we naar het bedje of de couveuse lopen. Ik fotografeer eigenlijk gewoon de routine die ouders op dat moment hebben met het kindje. Er wordt dus niet geposeerd. Ik ben ongeveer een uurtje aanwezig. Vaak ben ik trouwens langer aan het luisteren naar alle ervaringen van ouders dan aan het fotograferen. Natuurlijk is het fotograferen soms wel confronterend door mijn eigen ervaring, maar toch kan ik dit persoonlijk goed los van elkaar zien. De grootste uitdaging ligt hem voor mij in het fotograferen in de krappe ruimtes en de moeilijke lichtomstandigheden in sommige ziekenhuizen.”

“Het meest bijzondere aan dit ‘werk’ vind ik toch wel dat je een heel intens moment meebeleefd met ouders en dat voor hen vastlegt. Je krijgt een kijkje in hun hectische leventje op dat moment. En je laat ouders echt op een andere manier naar hun kindje kijken: even niets medisch, maar genieten van hun kindje. Soms bijvoorbeeld een eerste keer buidelen of een eerste badje. Ik ben er heel trots op dat we met zo’n 150 vrijwilligers (waarvan ruim 100 fotografen) inmiddels al zoveel ouders een liefdevolle herinnering hebben kunnen schenken.”

Marjolein vertelt over haar favoriete foto: “Ik werd via mijn bedrijf benaderd om een kindje een jaar lang te volgen. We zouden beginnen met de zwangerschapsreportage, maar helaas kwam het ventje ook een aantal weken te vroeg. Ik maakte een foto waarin hij heerlijk tevreden in de couveuse lag en zijn vader en moeder trots erachter staan te kijken. Ik vind de liefde die het uitstraalt zo mooi, ondanks dat het zichtbaar is dat het mannetje in de couveuse ligt.”

“Elk kindje en elk verhaal is bijzonder en uniek. Het is onvoorstelbaar hoe krachtig die kleine wondertjes zijn daar in hun glazen huisjes. Het kindje dat de meeste indruk  op mij maakte, was een kindje dat geboren is voor de 25e zwangerschapsweek. Ze was nog geen kilo toen ik haar mocht fotograferen. Ons zoontje Ruben* was 620 gram. Hij was mini, maar toch zo compleet en al zo af. Hij moest eigenlijk alleen nog groeien en sterker worden in mijn buik. In de omgeving hoor je weleens dat prematuur geboren kindjes doorzichtig zijn, eng, breekbaar, vol met slangetjes, maar als ouder zie je enkel jouw wonder. De kindjes zijn allesbehalve eng. Ze zijn wat kleiner dan eigenlijk zou moeten, maar toch net zo compleet als een voldragen baby’tje.”

“Mijn droom is om uiteindelijke elke ouder met een prematuur geboren kindje een reportage aan te bieden. Natuurlijk zal niet iedereen van de mogelijkheid gebruik maken, maar ik zou het superfijn vinden als alle ouders weten van de mogelijkheid die ze hebben.” Om deze droom te verwezenlijken kan Marjolein ondersteuning gebruiken: ook jij kunt helpen! Marjolein: “We hebben op Facebook een wekelijkse veilingpagina met allemaal leuke items die zijn gedoneerd. De opbrengst is volledig voor de stichting. Ook kun je een donatie doen of flyers verspreiden (die zijn aan te vragen via de website). En je kunt fotografen die je kent uitdagen om zich aan te melden als vrijwilliger voor de stichting. De stichting groeit namelijk enorm. Hadden we begin 2014 nog zo’n 20 tot 30 reportages per maand, inmiddels zitten we op zo’n 75 reportages per maand. In enkele regio’s is het nog rustig, dus we kunnen zeker extra ondersteuning gebruiken.” Meer informatie en aanmelden kan via earlybirdsfotografie.nl.

Marjolein heeft ook nog een tip voor aankomende ouders: “Of je kindje nou wel of niet in het ziekenhuis geboren wordt: ik denk dat elke ouder kan beamen dat met name dat eerste jaar ontzettend snel voorbij gaat. Foto’s zijn zo belangrijk om terug te kunnen kijken. Maak dus foto’s! In het ziekenhuis niet alleen van je kindje, maar ook van de omgeving. De apparatuur, de couveuse, een knuffeltje. Allemaal simpele dingen, maar die maken het beeld uiteindelijk wel compleet.”

Voor meer informatie kijken op de site van Earlybirds, of op hun Facebookpagina.

>> Bekijk ook dit filmpje van het eerste jaar van een te vroeg geboren kindje.