5 redenen waarom ik meer van mijn man houd, nadat we een baby hebben gekregen

Vertaalde blog van Becky Schroeder van Sunnyimperfections.com.

Voor een ieder van ons is het onmogelijk om te weten wat voor soort ouder je bent, totdat je vader of moeder bent geworden. Niets, en ik bedoel echt absoluut niets, kan je voorbereiden op het hebben van een eigen baby, een baby die je niet kunt uitzwaaien aan het eind van de dag als je je voeten op de tafel legt en een koud drankje opent. Ik wist dat ik er klaar voor was en ik wilde de uitdaging die het hebben van een baby is, aangaan. En ik vertrouwde erop dat mijn man dat ook wilde. Ik geloofde dat hij z’n best wilde doen en zich wilde toewijden aan de stijle leercurve van het ouderschap, maar pas toen ik hem echt in actie zag (dit begon tijdens de bevalling), toen pas wist ik dat ik nog meer van hem zou gaan houden nu we samen een baby hadden.

Ik beweer niet dat we perfecte ouders zijn en ons huwelijk is ook echt niet immuun voor de ontelbare uitdagingen die samengaan met het hebben van een te schattig bundeltje hulpbehoeftigheid. We hebben genoeg dolgelukkige momenten als papa, mama en baby, maar tegenover elk gelukkig moment staat een net zo moeilijk moment. Net als bij andere stellen die kinderen hebben, hebben we dagen met daarin een mix van ruzie, onenigheid en een onmenselijk niveau van uitputting.

Nog steeds geloof ik dat mijn man nóg geweldiger is nu we een kind hebben. Hier zijn vijf redenen waarom:

1. Hij prijst me vanwege de hoeveelheid fysieke pijn die ik kan doorstaan

Ik had niet de makkelijkste bevalling, en de enige die dit beter weet dan ik is mijn man. Hij hield mijn hand beet, mijn been en mijn kotsemmer, langer dan we ons kunnen herinneren. Het enige moment dat hij van mijn zijde week, was toen hij snel naar de wc ging, en hij was terug voor ik wist dat hij weg was. Toen het allemaal voorbij was, waren we allebei vol ontzag voor ons prachtige babymeisje, maar m’n man liet duidelijk merken dat hij ook vol ontzag was voor mijn verborgen superheldenkrachten.

2. Hij maakt de meest belachelijke geluiden en gezichten als hij met onze baby speelt

De eerste keer dat ik mijn man door de kamer zag schuifelen terwijl hij gekke apengeluiden maakte, wist ik dat hij een supercoole vader ging zijn. Als hij niet probeert om te klinken als een dier uit de dierentuin, verwringt hij z’n gezicht in zulke gekke uitdrukkingen, die zelfs ik -die hem al tien jaar ken- nog nooit heb gezien. Naar vader en dochter kijken als ze spelen is ontzettend vermakelijk, en terwijl ik de helft van de tijd geen idee heb wat hij aan het doen is, vindt mijn dochter het geweldig.

3. Hij wil meer kinderen, terwijl het het moeilijkst is wat we samen hebben gedaan.

Mijn eisen voor bosbessenpannenkoeken als avondeten en voetmassages om mijn mammoetachtige enkels te verlichten, waren slechts het begin van hoe onze relatie zou veranderen nu we ouders waren. Na hem negen maanden lastig te hebben gevallen met een opgezwollen zeurhoofd en onophoudelijke en idiote verzoeken, kregen we ons kind. En toen werd het echt moeilijk. Ouders worden voelde heel veel dagen ontzetten moeilijk, maar we deden het. We overleefden het eerste jaar en nu, nu we eindelijk weer een beetje op aarde terugkeren, zegt ‘ie dat hij er klaar voor is om alles weer her te beleven door baby nummer twee toe te voegen.

4. Hij is niet bang voor stinkende, plakkerige situaties.

Projectielpoep om 3 uur in de nacht is pittig voor deze papa. Gelukkig duurde dat soort viezigheid maar een paar weken voordat we promoveerden tot een situatie met gecontroleerde poep elke paar uur. Hij dook er vol in, en was zelfs zorgvuldiger dan ik in het grondig schoonmaken en luierzalf aanbrengen op zelfs maar het lichtste roodkleurige plekje. Spuug, kots, plas dat aan de zijkant van de luier ontsnapt… hij dealt ermee en klaagt bijna nooit, omdat hij weet dat dit soort schoonmaak bij de baan hoort.

5. Hij zegt dat ik de beste moeder ben, en ik geloof hem

Als nieuwbakken moeder hoor je vaak: ‘je doet het zo goed’, ‘je bent een geboren moeder’, ‘je doet het geweldig’. Hoewel deze woorden goed bedoeld zijn en meer dan vriendelijk zijn, zien veel mensen die dit soort positieve dingen zeggen ons moeders niet als we er midden in zitten – de hele dag en soms de hele nacht. Ze zien ons niet het zweet van ons voorhoofd wrijven voor de honderdste keer op een dag, of huilen in de douche als het soms zo overweldigend voelt om ouder te zijn. Onze mannen zien ons worstelen, dus als de mijne me vertelt dat ik de beste mama ben, geloof ik elk woord – en daarom weet ik dat ik het red tot morgen.

Deze blog verscheen eerder in het Engels.

Lees ook de supergrappige open brief die een vader aan z’n newborn schreef.