Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Barry (28) heeft samen met Danielle (28) een zoontje van 3 (Jayden) en sinds kort vader van een tweeling. Deze week schrijft hij over zijn eerste maand als vader van een tweeling.
Het is zeker een maand stil geweest rondom mijn persoontje, wat op zich vrij logisch is aangezien we een flinke gezinsuitbreiding te verduren hebben gehad. Het roesje is wel een beetje voorbij en het normale leven stroomt langzaam terug, wat natuurlijk niet inhoudt dat ik niet nog steeds vol verwondering ben van die twee knappe babies en mijn ontzettend stoere grote kleine vent (Jayden). En natuurlijk ben ik vol verwondering van mijn lieve vrouw die als een soort superheld is hersteld na de bevalling om volop aan de bak te gaan, waarbij ze er ook nog eens voor zorgt dat ik voldoende kan slapen om uitgerust te zijn voor mijn werk. Let wel, dit probeer ik zoveel mogelijk goed te maken waar mogelijk, vooral in het weekend.
Ik lees op veel plekken dat het toch een beetje anders is wanneer je voor de tweede keer papa of mama wordt. Ik kan het daar volmondig mee oneens zijn. Dat emotionele overweldigende gevoel wat ik had bij de geboorte van Jayden, had ik nu twee keer snel achter elkaar, maar zeker niet alleen bij Jayden dus. Dat gevoel wat door je heen schiet wanneer je twee prachtige kindjes ter wereld ziet komen met alles erop en eraan, dat is met geen pen te beschrijven. Dat voel je dus wel, ook al heb je het al een keer eerder meegemaakt.
Een tweeling is geen eenling, maar…
We krijgen nogal vaak de vraag: “Wow, dat zal wel extra pittig zijn een tweeling of niet?” of “Dan heb je het zeker dubbel zo druk?” en heel eerlijk, nee niet bepaald. Een tweeling is geen eenling, verre van, maar het is ook zeker niet zo dat het een mega klus is. Wel is het zo, dat je overal wat langer mee bezig bent, maar het is niet per se zwaarder dan een eenling. Je krijgt wel dubbel zoveel knuffels en lachjes te zien.
De eerste maand
De eerste maand was eigenlijk nog wel goed te doen qua rust en slaap. We hadden een routine in de kraamweken waarbij ik de ene dag op de bank sliep met de tweeling die samen in de box lagen en de andere dag deed mijn vrouw dat. Op die manier had je een gebroken nacht (voeden en dergelijke) om je daarna te verheugen op een avond vroeg op bed en uitslapen. Het was dus erg goed te doen. Daarnaast waren Quinn en Sophie prematuur, wat vaak ook zorgt voor rust. Ze slapen extreem veel als prematuur en huilen eigenlijk heel weinig. Ondertussen is dat wel anders, maar dat komt zo wel.
Waarom zeg ik ‘dat komt zo wel’, omdat het tot op dit punt misschien lijkt alsof wij er fluitend doorheen gaan en dat het allemaal makkelijk en simpel is. Dat is niet zo. Ondertussen zijn ze al flink gegroeid en weten ook al goed hun stembanden te gebruiken. Daarnaast willen ze ook zoveel mogelijk bij je zijn en knuffelen, wat natuurlijk niet erg is, maar wel erg lastig wanneer je er al eentje op je borst hebt liggen. Dat is dan ook één van die dingen die wel lastig is bij een tweeling. Wanneer je er één aan het troosten bent ‘s nachts, doe je niks anders dan hopen dat de ander lekker blijft slapen, anders heb je echt een probleempje. En nee, het is echt niet heel makkelijk om twee babies tegelijk op je borst te hebben die aan het wurmen en zeuren zijn. En ik ben dan ook nog eens een grote vent.
We kunnen dus gerust stellen dat het goed gaat bij ons. Perfect gelukkig met af en toe een traantje vanwege slaapgebrek, waar diezelfde slaapgebrek je ook de slappe lach kan bezorgen, omdat je veranderd in een hele simpele ziel wat humor betreft. Dus, wij lachen wat af en janken wat bij elkaar maar ondertussen gaan we even lekker verder met het genieten van de tweeling, onze prachtige zoon Jayden en natuurlijk elkaar want daar moet je gewoon tijd voor maken.
