Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Maryse is 24 jaar en werkt als visagist in een luxe parfumerie. Drie jaar geleden sloeg ze haar man Yuri aan de haak en sinds een paar weken zijn ze de trotse ouders van Noa Maria. Maryse vertelde ons haar zwangerschapsverhaal.
Bekijk ook de vorige aflevering: Daniques zwangerschap – Zwanger als je vriend als militair uitgezonden is.
De zwangerschapstest
Afgelopen jaar eind februari kwamen Maryse en Yuri erachter dat ze zwanger waren. “Al was ik nog nooit eerder zwanger geweest, waren de symptomen zo duidelijk dat we het zelfs zonder test wel wisten.” Maar natuurlijk wilden ze het zeker weten door een zwangerschapstest te doen. “Ik weet nog dat Yuri op de bank zat te wachten, want plassen waar hij bij was en dan braaf op het staafje mikken wilde me niet lukken. Huilend kwam ik de badkamer uit. Huilend van vreugde en toch ook een beetje onzeker, want zou ik wel een goede moeder zijn? Diezelfde dag moest ik nog naar een afspraak in de stad en ik weet dat ik me vooral ontzettend trots voelde: ik had een kindje in m’n buik en niemand wist er nog van! Ik voelde me op en top vrouwelijk.”
Taart met een ooievaar
“Om mijn familie op te hoogte te stellen, had ik een mooie taart geregeld. Er stond een grote ooievaar op en ‘coming soon’ in blauwe en roze letters. Dit hebben we met de paasbrunch, waar we met beide families waren, geserveerd. Ik ben niet zo’n held met in ‘the picture’ staan, dus ik had me verstopt op de gang om de eerste reacties af te wachten. Mijn beste vriendinnetje heb ik het uiteindelijk ook al stotterend verteld, terwijl ik een glaasje wijn weigerde.”
Hondsberoerd naar het ziekenhuis
Als snel begonnen ook de eerste zwangerschapskwaaltjes. “Van af en toe ochtendmisselijkheid ging het al snel naar continu misselijk en vaak overgeven. Na een tijdje was het zo erg dat ik zelfs niet meer naar mijn werk kon. Eten en drinken kon ik niet binnen houden en ik werd slapper en slapper. Ik kan het me nu eigenlijk niet eens meer zo goed herinneren, maar ik weet dat ik hondsberoerd was en uiteindelijk twee keer ben opgenomen in het ziekenhuis met hyperemesis. Helaas heb ik hier de hele zwangerschap last van gehad; sommigen momentje niet zo heftig, maar continu misselijk en toch nog dagelijks overgeven.”
Lees ook: wat jij kunt doen tegen ochtendmisselijkheid.
“Ik denk dat dit het zwaarst was aan mijn hele zwangerschap. Omdat ik zelf alleen maar af bleef vallen, werd door middel van echo’s in de gaten gehouden of het met ons meisje wel goed ging. Dat vond ik elke keer weer zo bijzonder: dat ik de baby kon zien en het hartje kon horen. Dan wist ik weer waar ik het voor deed en kon ik er weer even tegenaan. Doordat ik enorm afviel en niks kon binnenhouden kreeg ik wel veel rare opmerkingen, gewoon niet doordacht en voor mij vaak kwetsend.”
De bevalling? Een eitje.
“En dan moet je nog bevallen… Ik zag er enorm tegenop, ik zag al die beelden van tv van gillende vrouwen en moeders die al drie dagen lagen te bevallen, maar gelukkig in tegenstelling tot mijn zwangerschap was mijn bevalling een eitje. Een bijzondere gebeurtenis in mijn leven, waar ik met trots op terug kijk. Ja, ik zou het zo weer doen!”
Heb je tips voor zwangere vrouwen? “Het enige wat ik tegen andere vrouwen wil zeggen, houd vol! Het klinkt cliché, maar je krijgt er echt wat moois voor terug. Neem af en toe je momentje: lekker mee brullen op een jank nummer, of flink huilen bij je partner op schoot. Daarna droog je tranen en knal je er weer tegenaan. Probeer te genieten van de momenten als het wel goed gaat en wees even wat extra lief voor jezelf, want het is waar: op dat moment weet even niemand hoe jij je voelt.”
Wat wens je je baby toe? “Dat ze altijd kan blijven dromen en positief in het leven staat. Dat ze zich door niets en niemand laat tegenhouden en dat ze mensen gelukkig maakt. Iemand aan het lachen kunnen maken, is een van de mooiste gaven die je als mens kan bezitten.”
