Beschuit in aantocht | Week 35

Ellen is zwanger voor de allereerste keer en uitgerekend op 18 februari 2015. Aaaaah, bijna! We worden elke week verblijd met een update over haar buikstatus en verwante zaken :) Lees ook haar blogs over week 33 en week 34 en lees haar openhartige antwoorden op nieuwsgierige vragen :)

Belevenissen

Verlof, Vragen en Verbouwen: het was de week van de V’s. Zoals je nu wellicht wel weet, ons huis is niet zo groot. Mijn kerel doet zijn stinkende best om alles in huis op orde te krijgen. Afgelopen zaterdag was weer een klusdag voor hem. Ik kan helaas niet zo actief helpen als ik zou willen. Ik vind klussen heel leuk, maar dat kan niet als je zwanger bent. Want dan doet het zeer. Toen ik me wat in de weg voelde lopen en me nutteloos voelde, bedacht ik dat het beter was als ik niet thuis zou zijn en dus ben ik naar de markt gegaan. Ik heb lekkere vette vis gekocht, goed voor de hersenen van mijn kind ;-) Al merkte ik bij thuiskomst wel dat ik me toch wat nutteloos voelde en ik ‘achterliep’ in wat ik voor productiefs had gedaan. En dus begon ik maar met schoonmaken…

Ik krijg steeds meer vragen over de bevalling. Of ik er tegenop zie. Dit vind ik ergens best bijzonder, zo’n suggestieve vraag. Mijn antwoord is dan wellicht het tegendeel van wat ze verwachten: “nee, ik zie er niet tegenop”. Want, vind ik, waar kan ik tegenop zien als ik geen idee heb wat me gaat overkomen? Ik ga ervanuit dat alles goed zal gaan en dat ik hard zal moeten werken, een aantal uur achter elkaar. Ik houd mezelf maar voor dat ik er nu alvast geen negatieve gedachtes of gevoelens bij moet gaan hebben. Sterker nog, ik bedenk mezelf gewoon nu al: die weeën straks, die zijn mijn vriend. Ik heb er nu nog, laten we zeggen, 50 te gaan. Na elke wee kan ik er dan eentje wegstrepen. En na elke wee is het einde dichterbij. Bovendien vind ik niet dat je lichaam zich tegen je keert, zoals sommigen veronderstellen. Je lichaam gedraagt zich zo dat het je helpt om je baby op de wereld te zetten. Dus kom maar op met die weeën! Ok, nog niet nu, dat zou wat te vroeg zijn. Maar bang ben ik niet en ik zie er ook niet tegenop.

Iets bijzonders deze week is dat vandaag, 20 januari, mijn laatste werkdag is. Voorlopig in elk geval. Wie is er nou 4 maanden, 16 hele weken achter elkaar vrij?! Ik vind het maar lastig. Ik vind mijn werk leuk en ik weet dat daar veel leuke dingen op het programma staan, de eerstkomende maanden. Ik heb er wat gemixte gevoelens bij. Mijn lichaam is toe aan rust, merk ik. Ik zie vaak sterretjes overdag als ik achter mijn computer zit. Mijn hoofd is steeds meer een zeef en voel me vaak een beetje dazig in mijn hoofd. Moe dus. Maar geestelijk gezien zou ik het liefste gewoon doorwerken. Ook hier maak ik gewoon maar een rationeel besluit, denk ik: ‘In Nederland is het normaal dat je er als vrouw 4 maanden tussenuit knijpt als je een kind gaat krijgen.’ Get used to it!

Lichamelijke dingetjes

Lengte baby: De lengte van de baby van kruin tot stuit is 33 cm, de totale lengte is 45 cm. Dit gaat al aardig lijken op een bijna volgroeide baby hè?
Gewicht baby: 2550 gram ongeveer.
Mijn gewicht: + 13,5. Ik zie wel waar het eindigt. Het kwaad is toch al geschied. Ik hoop alleen dat mijn bovenbenen straks weer normaal worden. Die zien er ongeveer net zo uit als toen ik 2 jaar oud was. Lekkere dikke spekbeentjes… Ik kan er nu toch niks meer aan doen. Of kon ik dat sowieso al niet?
Slapen: Slapen gaat met ups en downs. Ik merk dat ik nu ‘s nachts weer vaker naar de wc moet. Dus ben ik vaker wakker. Nu is het wel een een verschil of ik mezelf ‘duf’ weet te houden op de route naar de wc toe of niet. Als dat lukt dan slaap ik gelukkig zo weer. Als dat niet zo is, dan ga ik denken… en denken is funest voor je slaap. Zit in mijn genen. Mijn vader zal dit vast herkennen.

> Hier vind je de update van week 36.