Babyblog’s favorites
Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!
Waar een baby zichzelf nog één voelt met zijn omgeving, heeft een peuter door dat hij een eigen wil heeft en dat hij daarmee dingen kan bereiken [1]. Dit kan gepaard gaan met frustratie voor beide kanten, voor de peuter omdat niet alles meteen lukt, voor de ouder omdat een gefrustreerde peuter lastig kan zijn om mee om te gaan. Wat is kenmerkend voor de ontwikkeling van een peuter en hoe ga je hier als ouder mee om?
Grenzen stellen
Peuters zijn voortdurend bezig met het ontdekken van grenzen. Dit doen ze niet om ondeugend te zijn of om jou persoonlijk uit te proberen, maar omdat ze door krijgen dat er een reactie komt op de dingen die zij doen, en dat is interessant! Een peuter heeft duidelijke informatie nodig, vooral in de vorm van ik-boodschappen [2].
Wist je dat: een peuter nog geen intern geweten heeft? Jij bent het externe geweten van je kind. Dat betekent dat een regel die jij stelde er niet is als jij er niet bent. Je kind is dus niet expres ondeugend door iets wel te doen als jij even de kamer uit bent [1].
Tip: benoem wat het gedrag van je kind met jou of anderen doet en geef alternatieven. Bijvoorbeeld: “ik vind het niet fijn dat je bladzijden uit dit boek scheurt, dan kunnen we het niet meer lezen. Hier heb je kranten, die mag je scheuren!” [2]
Strijd voorkomen
Omdat de wil van een peuter redelijk sterk kan zijn, wordt de peuterfase ook wel de ‘koppigheidsfase’ genoemd. Dat je kind in deze fase zit, kan je merken aan het feit dat alledaagse dingen, die hiervoor makkelijk gingen, nu ineens minder vanzelfsprekend zijn. Om te voorkomen dat je in een strijd belandt, is het van belang om de wil van je kind niet te ‘breken’, maar in goede banen te leiden. Dat kan je doen door bijvoorbeeld afleiding, strijd te voorkomen door humor in te zetten, en duidelijke boodschappen te geven. Ga ook na waarom je kind nee zegt: is het om uit te proberen wat je reactie is, of heeft het kind er een andere reden voor? [1]
Wist je dat: jonge kinderen een luisterafstand hebben die gelijk staat aan hun leeftijd? Een kind van drie hoort je wel als je naar boven roept, maar zal de informatie pas echt verwerken als je binnen een afstand van drie meter van hem staat [3].
Tip: geef je kind zo veel mogelijk de keuze, omdat hij dan het idee heeft de regie te hebben. Laat hem kiezen uit twee dingen, zodat de keus te overzien is. Bijvoorbeeld: “wil je je brood in grote of kleine stukjes?” “Wil je limonade of appelsap?” “Wil je zelf lopen of wil je dat ik je draag?” “Wil je deze broek of dit jurkje aan?” Enzovoorts [2].
Gevoel benoemen
Een peuter is vaak snel gefrustreerd, omdat hij alles wat hij ziet ook wil kunnen, maar dit niet altijd lukt of mag [1]. Wat daarbij kan helpen is het benoemen van deze gevoelens: “Je bent boos omdat het je niet lukt om je schoenen aan te doen, hè?” maar ook positief: “Je hebt die toren helemaal zelf gebouwd, je ziet er trots uit!” [2] Dit benoemen leer een peuter dat zijn gevoelens er mogen zijn, maar hij leert ook welke naam bij welk gevoel hoort, zodat hij dat later zelf onder woorden kan brengen.
Wist je dat: een kind dat zijn zin één keer heeft gekregen door te huilen of te schreeuwen zal dit zeker vaker gaan proberen [1]. Erken je kind dus in zijn gevoel, maar geef hem niet zijn zin omdat hij huilt.
Tip: leg je kind duidelijk uit waarom hij zijn zin niet krijgt en benoem daarbij dat je snapt dat het niet leuk voor hem is [4].
Deze blog is geschreven door Loïs. Loïs is afgestudeerd aan de opleiding Pedagogiek en plaatst wekelijks een blog over opvoeding. Over welke vraag of onderwerp zouden jullie graag een blog willen zien? Reageer hieronder of mail naar info@babyblog.nl!
[1] En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden – Feddema, G. & Wagenaar, A.
[2] 1, 2, 3… de peuterjaren – van der Zande, I.
[3] Opvoeden praktisch bekeken – Timmers-Huigens, D.
[4] Mijn kind wil niet luisteren – Brazelton, B. & Sparrow, J.
