Random herinneringen rondom mijn bevalling - Mamaupdate #6

Babyblog’s favorites

Bekijk de collecties, kies een mooi kaartje en pas deze aan naar je smaak!

Inmiddels ben ik alweer drie weken aan het werk en vierde Jaron afgelopen zondag dat hij al vier maanden oud is! Tijd om wat herinneringen aan mijn bevalling op te halen…

Lees ook mijn vorige mama-update: De jongensnamen die het (nét) niet zijn geworden.

19 random herinneringen rondom mijn bevalling

Dat ik het ene moment nog rustig in m’n eentje op de bank tv zat te kijken en het volgende moment dit naar m’n man appte…

Dat je gêne toch wel een beetje verdwijnt op het moment dat je je vruchtwater opvangt en dit aan de verloskundige moet laten zien
Dat de weeën een uur na het breken van m’n vliezen (en eigenlijk vanaf het moment dat mijn man thuis was) begonnen en meteen keihard en om de paar minuten kwamen…
Dat ik toch wel een beetje spijt had dat ik m’n vluchtkoffer nog niet helemaal gereed had gemaakt, omdat ik dacht dat ik dat rustig tijdens de eerste weeën zou kunnen doen…
Dat ik, terwijl de weeën al heftig en hartstikke regelmatig waren, de zes trappen naar beneden moest in onze flat, omdat we (omdat de baby in het vruchtwater had gepoept) naar het ziekenhuis moesten
Dat er in de lift van het ziekenhuis twee vrouwen een heel gesprek met me begonnen, terwijl ik duidelijk weeën had en helemaal in mezelf gekeerd me door die pijn probeerde te worstelen – en hoe ik dus gewoon helemaal niks tegen hen gezegd heb
Dat er bij aankomst in het ziekenhuis (2 uur nadat m’n vliezen waren gebroken) werd gekeken hoe ver de ontsluiting was, en dat dat toen al 7 centimeter was!
Dat ik, eenmaal liggend in het ziekenhuisbed, zo’n dorst had de hele tijd en dat ik dat kenbaar maakte door tussen de weeën door ‘WATER’ tegen m’n man te commanderen, die me dan heel lief m’n flesje met rietje voor hield :)
Dat persweeën zó enorm anders zijn de ontsluitingsweeën en dat ik tussen de persweeën door gewoon kon kletsen met de mensen aan m’n bed
Dat ik op m’n rug probeerde te bevallen, maar dat dat niet opschoot, en ik toen op een baarkruk werd gehesen wat ook niet werkte, waarna ik mezelf weer in bed hees, het verder op m’n zij probeerde, wat ook niet werkte, waarna ik toch maar weer verder ging op m’n rug
Dat de verloskundige na 1,5 uur persen begon te ‘dreigen’ met een knip en een tang en weet ik wat niet meer en dat ik toen door had dat ik echt keihard moest persen
Dat er toen ‘ineens’ (6 uur na het breken van de vliezen) een kind uit me floepte!
Die superschattige eerste geluidjes van ons kindje toen hij op m’n buik werd gelegd
Die ENORME lamp die op je gezet wordt als je gehecht wordt
Dat ik van de kraamverzorgende te horen kreeg dat ik ‘vrij veel’ bloed was verloren tijdens de bevalling en dat ik daar niets van gemerkt heb
Dat ik voor het eerst Jarons naam zag staan op het bord in het ziekenhuis en dat ik me toen realiseerde ‘dat is mijn zoon!’
Dat we naar de auto liepen en daar een YouTubefilmpje moesten kijken om te ontdekken hoe je zo’n Maxicosi vast moet maken op de achterbank…
Dat we onze woonkamer binnen kwamen lopen met die Maxicosi waar gewoon ons kindje in zat!
Hoe die hele bevalling me uiteindelijk alles meeviel en dat ik me nu al bijna niet meer kan herinneren dat ik überhaupt zwanger was…